آيتم هاي تلويزيوني راهنمايي و رانندگي را حتما ديده ايد. داش سيا و داوود خطر كه كلي خلاف مي كنند و آخرش گوينده اعلام مي كنه كه تخلفات آن ها را بشماريد و جايزه بگيريد. حقيقتش يك جاهايي تقاطع من را ياد اين آيتم ها مي انداخت. تقريبا توي اغلب سكانس هاي بخش دوم فيلم ، شخصيتها كه ديگه تقريبا همه شان به دو دسته آدم خوب ها و اغلب آدم بدها تقسيم شده اند، مشغول انجام دادن يك كار نادرست و خلافند. به اين ترتيب در اين قسمت با انبوه تصاوير شعارگونه از رفتارهاي خلاف شخصيتها مواجهيم كه حقيقتا از يك جايي به بعد شديدا خسته كننده و حوصله سربر مي شود.
مشكل ديگر فيلم موسيقي اش است. موسيقي پرحجم و ممتد فيلم ، تحمل بخش دوم فيلم را به مراتب سخت تر كرده است. اصولا سبك موسيقي آقاي عليقلي تنها در مورد فيلم هاي كودك و نوجوان پذيرفتني است.
بازي ها در تقاطع يكدست و قابل قبول هستند. معتمد آريا مثل هميشه است. مسلط اما نه خارق العاده. امكانيان كه پس از مدتها در فيلمي دوباره ديده شده و جايزه هم گرفته به نظرم بازي كاملا معمولي داره. تنها لحظه برجسته بازيش سكانس بيمارستان ، وقتي است كه مي شنوه دخترش بارداره. باران كوثري اصولا بازيگر خوبيه فقط يك مشكل داره و آن هم صداشه. هميشه در فيلم هايي كه بازي مي كنه لحظات اول حضورش كمي توي ذوق مي زنه و بايد كمي بگذره تا به صدايش عادت بكني. حالت زنگذار و محكم صدايش باعث مي شه كه نتونه نقش شخصيت هاي درونگرا را بازي بكنه. در همه نقش هايي كه ازش تا به حال ديده ام شخصيتي داشته كه محكم و پر حرف مي زده . واما بهرام رادان ، به نظرم ديگه تبديل به بازيگري مسلط و تائيرگذار شده. لحظات حضورش روي پرده، بهترين سكانس هاي تقاطع را شكل داده. علي رغم محدوديت هاي كلامي و رفتاري كه در ارائه اين تيپ اجتماعي وجود دارد، رادان موفق عمل كرده.
مشكل ديگر فيلم موسيقي اش است. موسيقي پرحجم و ممتد فيلم ، تحمل بخش دوم فيلم را به مراتب سخت تر كرده است. اصولا سبك موسيقي آقاي عليقلي تنها در مورد فيلم هاي كودك و نوجوان پذيرفتني است.
بازي ها در تقاطع يكدست و قابل قبول هستند. معتمد آريا مثل هميشه است. مسلط اما نه خارق العاده. امكانيان كه پس از مدتها در فيلمي دوباره ديده شده و جايزه هم گرفته به نظرم بازي كاملا معمولي داره. تنها لحظه برجسته بازيش سكانس بيمارستان ، وقتي است كه مي شنوه دخترش بارداره. باران كوثري اصولا بازيگر خوبيه فقط يك مشكل داره و آن هم صداشه. هميشه در فيلم هايي كه بازي مي كنه لحظات اول حضورش كمي توي ذوق مي زنه و بايد كمي بگذره تا به صدايش عادت بكني. حالت زنگذار و محكم صدايش باعث مي شه كه نتونه نقش شخصيت هاي درونگرا را بازي بكنه. در همه نقش هايي كه ازش تا به حال ديده ام شخصيتي داشته كه محكم و پر حرف مي زده . واما بهرام رادان ، به نظرم ديگه تبديل به بازيگري مسلط و تائيرگذار شده. لحظات حضورش روي پرده، بهترين سكانس هاي تقاطع را شكل داده. علي رغم محدوديت هاي كلامي و رفتاري كه در ارائه اين تيپ اجتماعي وجود دارد، رادان موفق عمل كرده.
۲ نظر:
: )
موافقم. اگه فیلم تصادم (Crash) رو هم ببینی، متوجه می شوی که این فیلم یک تقلید ناشیانه و خیلی ابتدایی از اون فیلمه. همون روش داستان پردازی و شخصیت ها، اما باریتمی کشدار و حوصله سر بر.
همین!
ارسال یک نظر