نوشابه امیری

توي وب گردي هام امروز به يك اسم آشنا برخوردم. نوشابه امیری ، روزنامه نگار مقيم پاريس. پاريس؟ چرا آنجا؟
واسه اينكه مطمئن بشم اين اسم را در google سرچ كردم. ظاهرا درسته. نوشابه اميري چندين ساله كه رفته فرانسه.
با ديدن اين اسم كلي خاطره برايم زنده شد.او مهمترين صداي خاطره هاي كودكي منه. استرلينگ كارتون دوست داشتني رامكال با صداي نوشابه اميري برايم زنده است. و خيلي شخصيتهاي ديگه كه با صداي او در ذهن آدمهاي هم سن و سال من حك شده. لوسين در بچه هاي آلپ، جك در دكتر ارنست ، كنا در جزيره ناشناخته ،‌الفي اتكينز، ميشا در دهكده حيوانات و يك عالم كارتون دوست داشتني ديگه.
بعدها كه مشترك مجله گزارش فيلم شدم، نوشابه امیری يكي از اعضاي اصلي تحريريه اين مجله بود. در جلسات اكران ماه مجله هميشه حضور او و صداي او بود كه به همراه صداي گرم بهروز رضوي، جلسات را رونق مي داد.
سال ها مشترك و دوست گزارش فيلم بودم. تا اينكه مجله توقيف شد. بعد از آن، تا مدت ها منتظر بودم كه مجله دوباره كارش را شروع بكنه. اما اين اتفاق نيفتاد و يواش يواش مجله برايم خاطره شد.
بعد از آن ديگه از نوشابه اميري خبري نداشتم. تا امروز...
متاسف شدم از اينكه او هم از ايران رفته. مثل بقيه كساني كه عطاي اين مملكت را به لقايش بخشيدند و تن به كوچ دادند. مثل سوسن تسليمي ، مثل شبنم طلوعي.

چرا زندگي را اينچنين بر ايرانيان تنگ مي كنند كه چاره اي جز كوچ برايشان نماند. چطور مي توانند؟