زمان اکران فیلم " چه کسی امیر را کشت" شنیده بودم که فیلم ، ایده اش از یکی از کارهای حميد امجد برداشت شده. در این مورد هیچ تایید یا تکذیبی نه از مهدی کرم پور (کارگردان فیلم) خواندم و نه از حميد امجد. ولی احتمال می دادم که موضوع،صحت داشته باشد. حمید امجد را نجیب تر و محترم تر از آن می دانستم که وارد بازی گله و شکایت شود. به هر حال فیلم را ندیدم.
این موضوع یادم رفته بود تا همین جمعه که یکی از فیلمنامه های حمید امجد را دست گرفتم. فیلمنامه ای به اسم "زندگی خصوصی". دو سه صفحه بیشتر نخوانده بودم که حدس زدم این باید همان فیلمنامه ای باشد که چه کسی امیر را کشت، ایده اش را کش رفته.
فردایش در اینترنت خلاصه داستان چه کسی امیر راکشت را خواندم. شباهتشات غیر قابل انکار است. مطمئنم اگر جایی غیر از ایران بود، امجد می توانست کلی خسارت بگیرد. فیلمنامه زندگی خصوصی در سال 77 نوشته شده.
امجد از آن آدمهای بی سر و صدا و البته بزرگ تئاتر ما است. برای کسانی که احتمالا او را نمی شناسند باید بگویم او دو تجربه بازیگری مهم دارد. یکی نقش داماد در فیلم "مسافران" بهرام بيضايي و دیگری نقش هنرمند دیوانه فیلم " گاهی به آسمان نگاه کن " كمال تبريزي. بیشترین تاثیر را او از بهرام بیضایی گرفته. اگر بتوان فقط یک نفر را دنباله رو بهرام بیضایی دانست، آن یک نفر حمید امجد است. یکی از بزرگان تئاتر امروز ایران است. دو تا از تئاتر هایش را دیده ام، "پستوخانه" و "شب سیزدهم". بیش از بیست فیلمنامه و نمایشنامه خواندنی دارد.این اواخر غیر از "زندگی خصوصی"، نمایشنامه های "قضیه تراخیس" و "مهر و آینه ها" ی او را خوانده ام.
امجد از آن هنرمندان دوست داشتنی و بی ادعا است. تئاتر دوستان و فیلمنامه خوانان را به دیدن و خواندن آثارش توصیه می کنم.
این موضوع یادم رفته بود تا همین جمعه که یکی از فیلمنامه های حمید امجد را دست گرفتم. فیلمنامه ای به اسم "زندگی خصوصی". دو سه صفحه بیشتر نخوانده بودم که حدس زدم این باید همان فیلمنامه ای باشد که چه کسی امیر را کشت، ایده اش را کش رفته.
فردایش در اینترنت خلاصه داستان چه کسی امیر راکشت را خواندم. شباهتشات غیر قابل انکار است. مطمئنم اگر جایی غیر از ایران بود، امجد می توانست کلی خسارت بگیرد. فیلمنامه زندگی خصوصی در سال 77 نوشته شده.
امجد از آن آدمهای بی سر و صدا و البته بزرگ تئاتر ما است. برای کسانی که احتمالا او را نمی شناسند باید بگویم او دو تجربه بازیگری مهم دارد. یکی نقش داماد در فیلم "مسافران" بهرام بيضايي و دیگری نقش هنرمند دیوانه فیلم " گاهی به آسمان نگاه کن " كمال تبريزي. بیشترین تاثیر را او از بهرام بیضایی گرفته. اگر بتوان فقط یک نفر را دنباله رو بهرام بیضایی دانست، آن یک نفر حمید امجد است. یکی از بزرگان تئاتر امروز ایران است. دو تا از تئاتر هایش را دیده ام، "پستوخانه" و "شب سیزدهم". بیش از بیست فیلمنامه و نمایشنامه خواندنی دارد.این اواخر غیر از "زندگی خصوصی"، نمایشنامه های "قضیه تراخیس" و "مهر و آینه ها" ی او را خوانده ام.
امجد از آن هنرمندان دوست داشتنی و بی ادعا است. تئاتر دوستان و فیلمنامه خوانان را به دیدن و خواندن آثارش توصیه می کنم.
۱ نظر:
بله... پرواضحه که این فیلم از روی همین فیلمنامه ساخته شده . و پرواضحه که دکتر امجد نجیب تر ازین حرف هاست.....
ارسال یک نظر