سایت پاس‌پارس

نزدیک به دو سال است که در این وبلاگ مطلب می نویسم. از میان نوشته هایم می توان به علایق و دل مشغولی هایم پی برد. اینکه سینما و ادبیات و بطور کلی هنر را دوست دارم و مهرجویی برایم پیر و مراد است. اینکه چقدر به بیضایی و دانش و هنرش احترام می گذارم. اینکه سرزمینم را دوست دارم و دلم برای آنچه که به روزش آمده می‌گیرد و می‌سوزد.
از سویی رشته‌ تحصیلی‌ام نرم افزار است، رشته ای که نه از سر اجبار محض که با علاقه نسبی انتخابش کردم و آن هم برایم جدی است و در وبلاگ دیگرم تا حدودی به آن پرداخته‌ام.

مدتی بود که برای نظم دادن به همه فعالیتها و نوشتن های اینترنتی ام به فکر یک سایت مستقل افتاده بودم. سرانجام این کار را انجام دادم و سایت پاس پارس را به همین هدف راهش انداختم.
پاس‌پارس برایم مثل یک نوزاد است (این را از ظاهر ساده‌ و رنگ پریده‌اش می‌شود فهمید). هنوز خیلی کار دارد تا راه بیافتد و بالغ شود (اميدوارم كه بشود). خیلی فکر و ایده برایش دارم که با توجه به کمبود وقتی که دارم امیدوارم کم‌کم بتوانم عملی‌شان کنم. فعلا لینک های جالب سایت های دیگر را از این وبلاگ به پاس‌پارس برده‌ام که می‌توانید در آنجا آن را پی بگیرید. در ضمن لطفا مرا از نظرات خودتان محروم نکنید. هرچه به ذهنتان می رسد در مورد محتوا و طراحی سایت به من بگویید. ممنونم...