گوگلش کن!

چند روز پیش فیلم Twilight را دیدم. در جایی از این فیلم یکی از شخصیت‌ها برای اینکه به دیگری بگوید می‌تواند فلان کلمه را در گوگل جستجو کند به او می‌گوید "You can google it". یعنی google را بعنوان فعل استفاده می‌کند. درواقع به جای اینکه بگوید در "گوگل جستجو کن"، می‌گوید "گوگلش کن". این، از چند جنبه برایم جالب بود...

نخست اینکه گوگل، دیگر پدیده‌ای است ورای یک سایت اینترنتی یا موتور جستجو. گوگل چیزی است در ارتباط نزدیک و دائمی با زندگی روزمره و آنقدر پرکاربرد که برای ساده‌تر کردن گفتگوها ترجیح داده‌اند شکل "فعل‌"اش را هم بسازند و اینگونه بکارش برند.

دیگر اینکه در فرهنگ آمریکایی (نمی‌گویم زبان انگلیسی، چون نمی‌دانم انگلیسی زبانان سایر کشورها هم اینگونه هستند یا نه) زبان یک ابزار است و درب آن به روی هر واژه‌ای که گفتگو را ساده‌تر نماید باز است. این از ویژگی‌های زبان‌های مدرن است. برخلاف زبان‌های سنتی که به دستکاری‌های اینچنینی، چندان راه نمی‌دهند. زبان‌های سنتی و بومی همچون فارسی دارای نوعی تقدس‌اند و از این رو دست بردن در آنها به سادگی شدنی نیست.

خب، فکر کردم من هم محض شوخی چند کلمه گوگلی در زبان فارسی اختراع کنم.
جستجو در گوگل را می‌توان گفت "گوگلیدن".
وقتی به کسی می‌خواهیم بگوییم در گوگل جستجو کن می‌شود بگوییم "گوگلش کن" یا "بگوگل".
به کسی که در حال جستجو در گوگل است هم بگوییم "گوگلان" (مثل خندان و شادان و غیره).
به کسی که خدای جستجو در گوگل است و همه فوت و فنش را می‌شناسد بگوییم "گوگلمند".
خلاصه از این جور حرفها...