کاش این سرزمین روزی جایی شود که وقتی کسی مثل علی کسمایی، پدر دوبله ایران از دنیا رفت، همان شب به یادش از تلویزیون سراسری، بهترین یادگار او، اشکها و لبخندهایی که او دوبله کرده، پخش شود. حیف...
حالا که در این سیمای ملی جایی برای آواز و عشق و ظرف پر میوه و باغ پرگل نیست، عجالتا این آخر هفته خودمان توی خانههامان برای نمیدانم چندمین بار اشکها و لبخندها را تماشا کنیم. به یاد کسی که پدر دوبله ایران بود و امروز از میان ما رفت.
حالا که در این سیمای ملی جایی برای آواز و عشق و ظرف پر میوه و باغ پرگل نیست، عجالتا این آخر هفته خودمان توی خانههامان برای نمیدانم چندمین بار اشکها و لبخندها را تماشا کنیم. به یاد کسی که پدر دوبله ایران بود و امروز از میان ما رفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر