چند جمله درباره سریال بیگناهان

تصادفا دو سه قسمت از سریال بیگناهان ،به کارگردانی احمد امینی، که این روزها از تلویزیون ایران در حال پخش است را دیدم. بی تعارف بگویم که هربار پایش نشستم، نتوانستم قبل از تمام شدنش، از جلوی تلویزیون بلند شوم.
بیگناهان سریال فوق العاده ای نیست اما معلوم است برایش زحمت کشیده شده و در موردش فکر شده است. همین نشان می دهد که سازندگان آن برای رسانه کاری خود و به تبع، برای مخاطب خود احترام قائل‌اند.
مهمترین چیزی که در این سریال جلب نظر می‌کند دیالوگ نویسی آن است. اینکه نویسنده به دیالوگ‌ها فکر کرده است و دیالوگ‌ها فقط سلام و علیک یا شعارهای مستقیم نیستند. هر جمله که شخصیتی می‌گوید مثل فرستادن توپ به زمین حریف و زمینه ساز دیالوگ‌های بعدی است. کنکاش و توجه به دیالوگ‌ها، مهمترین سرگرمی من هنگام دیدن این سریال است.
البته به شخصیت‌پردازی و بطور کلی قصه سریال، نقد وارد است . به نظرم نوعی پیچیده نمایی در فیلم وجود دارد و فضای داستان فضایی اینجایی و باور پذیر نیست. شخصیت‌ها هم اغلب نمونه بیرونی قابل باور ندارند و هم رفتار و هم انگیزه‌هایشان تا حدودی پذیرفتنی نیست.
با این حال، اگرچه من این سریال را پی گیری نمی کنم اما اگر بدانم که در حال پخش است و کاری هم نداشته باشم با میل به دیدن آن می‌نشینم.