1- یک بار در اینترنت نیاز پیدا کردم که معنی یک لغت فارسی را که نمی‌دانستم بدانم. تا آن‌وقت به این فکر نکرده بودم که مثل فرهنگهای انگلیسی که بصورت آنلاین ارائه می‌شوند آیا هیچ یک از لغتنامههای فارسی هم هست که در اینترنت در دسترس و قابل استفاده باشد؟ جستجویی کردم و به سایت فوق‌العاده خوب mibosearch رسیدم. mibosearch یک لغتنامه آنلاین فارسی به فارسی است که از لغتنامههای دهخدا و معین معنی واژه‌ها را استخراج کرده و نمایش می دهد. ظاهر ساده‌ای هم دارد. آنچنان ساده که بار اول که دیدمش یاد صفحه اصلی گوگل افتادم. خلاصه از آن پس شدم مشتری پروپا قرص mibosearch و بطور مرتب به آن سر می‌زدم. هرگاه در اینترنت واژه تازه ای می‌دیدم که معنی آن را نمی‌دانستم یا گاهی که حین نگارش نسبت به املای درست کلمه‌ای شک می‌کردم بلافاصله از mibosearch کمک می‌گرفتم.
امروز دنبال معنی کلمه‌ای می‌گشتم و طبق معمول به mibosearch رفتم. اما mibosearch معنی آن را برنگرداند. این بود که در اینترنت به دنبال جای دیگری برای یافتن معنی کلمه‌ام گشتم و به سایت لغتنامه رسیدم. سایت لغتنامه، نسخه آنلاین لغتنامه دهخدا است. در این سایت جستجو کردم و معنی کلمه‌ام را پیدا کردم. البته بعدش فهمیدم اینکه mibosearch معنی کلمه را برنگرداند به دلیل کد متفاوت یکی از حروف آن کلمه بود.
به هرحال حین وبگردی و به ویژه نوشتن در اینترنت استفاده از این دو لغت نامه یعنی mibosearch و لغتنامه را توصیه میکنم.
2- تقریبا روزی نیست که در حین خواندن نوشته‌های اینترنتی غلط املایی نبینم. معلوم است که زمان مدرسه دیکته ما چندان خوب نبوده. شاید اگر می‌دانستیم روزی نوشتن اینقدر همه گیر می‌شود و تا این حد به آن نیاز پیدا می‌کنیم احتمالا این درس را بیشتر جدی می‌گرفتیم.
داشتن غلط املایی در نوشته یک عیب برای نویسنده و نوشته تلقی می‌شود. حتی اگر در یک نظر یکی دو خطی باشد. به نظرم هرکس که دارد چیزی می‌نویسد وقتی که املای کلمه ای را نمی‌داند یا به آن شک دارد، باید حتما به لغتنامه رجوع کند و املای کلمه را چک کند. واقعا برایم سوال است که کسانی که در اینترنت مرتکب خطاهای نوشتاری چنین فاحشی می‌شوند آیا یک لحظه به مغزشان خطور نمی‌کند که شاید دارند غلط می‌نویسند؟ که مثلا در فلان کلمه بجای غین باید قاف بگذارند؟ به نظرم به سه دلیل ممکن است املای چیزی را غلط نوشت: یا نویسنده نمی‌داند که دارد غلط می‌نویسد. یا به دلیل سریع نوشتن متوجه اشتباه خود نمی‌شود یا اینکه اصلا برایش مهم نیست که غلط بنویسد یا درست. دلیلش هر یک از این سه باشد به نظرم غیر قابل پذیرش است. به نظر من بهتر است یا ننویسیم یا اگر می‌نویسیم درست بنویسیم و حداقل غلط املایی نداشته باشیم.
3- هیچ آماری ندارم که چند درصد ایرانی ها عادت به استفاده از لغتنامه های فارسی به فارسی دارند. اما بعید می‌دانم که درصد زیادی باشد. خیلی از ما به جز کلمه هایی که از کودکی آموخته‌ایم و تا به امروز با آن سخن گفته‌ایم، البته به اضافه کلمه ها و ترکیب‌های تازه کتابهای درسی‌مان، چیزی از زبان فارسی نیاموخته‌ایم. البته کار همه ما با همین دامنه کلمات راه می‌افتد. اما به نظر من ضروری است یک فارسی‌زبان هرچه بیشتر خود را با واژگان زبان مادری‌اش آشنا کند. لازم نیست هر روز چند لغت از لغت نامه را حفظ کند. همین که اگر کلمه جدیدی شنید تلاش کند و معنی آن را بیابد خودش بهترین و موثرترین کار است. با وجود این لغتنامههای آنلاین اینکار به سادگی آب خوردن است.
امروز دنبال معنی کلمه‌ای می‌گشتم و طبق معمول به mibosearch رفتم. اما mibosearch معنی آن را برنگرداند. این بود که در اینترنت به دنبال جای دیگری برای یافتن معنی کلمه‌ام گشتم و به سایت لغتنامه رسیدم. سایت لغتنامه، نسخه آنلاین لغتنامه دهخدا است. در این سایت جستجو کردم و معنی کلمه‌ام را پیدا کردم. البته بعدش فهمیدم اینکه mibosearch معنی کلمه را برنگرداند به دلیل کد متفاوت یکی از حروف آن کلمه بود.
به هرحال حین وبگردی و به ویژه نوشتن در اینترنت استفاده از این دو لغت نامه یعنی mibosearch و لغتنامه را توصیه میکنم.
2- تقریبا روزی نیست که در حین خواندن نوشته‌های اینترنتی غلط املایی نبینم. معلوم است که زمان مدرسه دیکته ما چندان خوب نبوده. شاید اگر می‌دانستیم روزی نوشتن اینقدر همه گیر می‌شود و تا این حد به آن نیاز پیدا می‌کنیم احتمالا این درس را بیشتر جدی می‌گرفتیم.
داشتن غلط املایی در نوشته یک عیب برای نویسنده و نوشته تلقی می‌شود. حتی اگر در یک نظر یکی دو خطی باشد. به نظرم هرکس که دارد چیزی می‌نویسد وقتی که املای کلمه ای را نمی‌داند یا به آن شک دارد، باید حتما به لغتنامه رجوع کند و املای کلمه را چک کند. واقعا برایم سوال است که کسانی که در اینترنت مرتکب خطاهای نوشتاری چنین فاحشی می‌شوند آیا یک لحظه به مغزشان خطور نمی‌کند که شاید دارند غلط می‌نویسند؟ که مثلا در فلان کلمه بجای غین باید قاف بگذارند؟ به نظرم به سه دلیل ممکن است املای چیزی را غلط نوشت: یا نویسنده نمی‌داند که دارد غلط می‌نویسد. یا به دلیل سریع نوشتن متوجه اشتباه خود نمی‌شود یا اینکه اصلا برایش مهم نیست که غلط بنویسد یا درست. دلیلش هر یک از این سه باشد به نظرم غیر قابل پذیرش است. به نظر من بهتر است یا ننویسیم یا اگر می‌نویسیم درست بنویسیم و حداقل غلط املایی نداشته باشیم.
3- هیچ آماری ندارم که چند درصد ایرانی ها عادت به استفاده از لغتنامه های فارسی به فارسی دارند. اما بعید می‌دانم که درصد زیادی باشد. خیلی از ما به جز کلمه هایی که از کودکی آموخته‌ایم و تا به امروز با آن سخن گفته‌ایم، البته به اضافه کلمه ها و ترکیب‌های تازه کتابهای درسی‌مان، چیزی از زبان فارسی نیاموخته‌ایم. البته کار همه ما با همین دامنه کلمات راه می‌افتد. اما به نظر من ضروری است یک فارسی‌زبان هرچه بیشتر خود را با واژگان زبان مادری‌اش آشنا کند. لازم نیست هر روز چند لغت از لغت نامه را حفظ کند. همین که اگر کلمه جدیدی شنید تلاش کند و معنی آن را بیابد خودش بهترین و موثرترین کار است. با وجود این لغتنامههای آنلاین اینکار به سادگی آب خوردن است.
۱ نظر:
گلابی تو چغده خوبی! مرسی از طوسیه ای که کردی. راستش من همیشه-چه در هنگام مطالعه روزنامه چه کتاب و همینطور زمانی که کانکط میشم همواره یه فرهنگ لغت عمید دم دستم هست. اما مطاسفانه بسیاری از لقاط رو نداره. توی این سایت لقطنومه هم که میگی رفتم پیش از این. یکبار هم لقطی رو تازه بهش اضافه کردن و معنی اون رو ننوشته بودن. نشون به اون نشون که وقتی این پیام رو خوندم یه رنگ زردی هم دور ورش داشت میپلکید. الان به هیسطوری هم نگاه انداختم اما ماشاالله تعداد لغات بسیار بسیار بالا بود و من نطونسطم اون رو پیدا کنم. البته کلا جستجو کردنم در هیسطوری جالب نیست! گلابی حالا که نوشتم نطونسطم یاد یه موضوعی افتادم. میشه بگی غستنتنیه??!;) راستی گلابی جان احصاص میکنم از من اسلا خوشط نمیاد. من بچه خوبیم گلابی. سعی کن منو دوست داشته باشی. چی میگن؟!! دل شکستن هنر نمیباشد و اینها.
ارسال یک نظر